Γράφει η Μαριλένα Καλογεράκη, καθηγήτρια πιάνου, ανώτερων θεωρητικών, μουσικοπαιδαγωγός
Ένα βασικό ερώτημα και ταυτόχρονα ανησυχία πολλών γονιών είναι η άρνηση των παιδιών τους να ασχοληθούν με τα παιχνίδια τους. Επίσης, δεν είναι λίγες οι φορές που αναρωτιούνται αν πίσω από την αδιαφορία τους κρύβεται κάποιος σοβαρότερος λόγος όπως η έλλειψη συγκέντρωσης ή η διάσπαση προσοχής. Υπάρχουν όμως τρόποι με τους οποίους μπορούν οι γονείς να ενισχύσουν το κίνητρο των παιδιών τους για παιχνίδι;
Το παιχνίδι είναι μια πολύ σημαντική και σύνθετη δραστηριότητα, μέσω της οποίας συνδυάζεται η ψυχαγωγία με την ανάπτυξη πολλών δεξιοτήτων του παιδιού, ανάλογα με την ηλικία του. Ο ρόλος του παιχνιδιού έχει καταλυτική σημασία και χρειάζεται να υπάρχει στο πρόγραμμα κάθε παιδιού ανεξάρτητα από την ηλικία του. Γι αυτό το λόγο οι γονείς αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουν να δημιουργήσουν συνθήκες μέσα από τις οποίες τα παιδιά να έχουν την ευκαιρία να παίζουν.
Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο για επίτευξη του στόχου μας, είναι να κατασκευάσουμε από τη βρεφική ηλικία το κατάλληλο περιβάλλον μέσα στο οποίο θα μπορέσει ένα μωρό να εκφραστεί και να παίξει. Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι ένα μωρό μπορεί να λατρεύει το παιχνίδι όμως να μην υπάρχει ο κατάλληλος χώρος που θα κερδίσει την προσοχή του; Επιπλέον, αν εκθέσουμε σε αυτό το ειδικά διαμορφωμένο περιβάλλον το μωρό από τους πρώτους μήνες της ζωής του, τότε θα είναι για αυτό ένας οικείος χώρος του σπιτιού του, τον οποίο θα επισκέπτεται με περισσότερη ευκολία μαγαλώνοντας.
Αφού δημιουργηθεί η γωνιά του παιχνιδιού στο σπίτι, τότε οι γονείς θα ήταν καλό να χωρίσουν τα παιχνίδια σε «ομάδες» τι οποίες θα παρουσιάζουν στα παιδιά σταδιακά. Σε αντίθετη περίπτωση, δημιουργείται μια χαοτική κατάσταση και τα αποτελέσματα θα είναι τα αντίθετα από τα επιθυμητά. Υπάρχει δηλαδή ένα σημαντικό ποσοστό αποτυχίας κατά το οποίο το παιδί δε θα ξέρει με ποιο παιχνίδι να ασχοληθεί και δε θα καταφέρει να συγκεντρωθεί. Η φράση «λίγα και καλά» είναι η πιο αντιπροσωπευτική σε αυτή την περίπτωση.
Τέλος, αξίζει ένας γονιός να εξετάσει σοβαρά το ενδεχόμενο της μη κατανόησης του παιχνιδιού από το παιδί του. Ανεξάρτητα από τις αναγραφόμενες ηλικιακές ομάδες στις συσκευασίες των παιχνιδιών, πολλές φορές ένα μεγάλο μέρος των παιδιών δε μπορεί να καταλάβει τον τρόπο με τον οποίο παίζεται ένα παιχνίδι. Σε αυτή την περίπτωση, θα ήταν χρήσιμο να δημιουργηθούν εναλλακτικοί τρόποι χρήσης του παιχνιδιού, χωρίζοντάς το σε πολλά απλούστερα μέρη. Για παράδειγμα, αν χρειάζεται ένα παιδί να φτίαξει ένα πάζλ δύο κομματιών και εκφράζει κάποια δυσαρέσκεια, θα μπορούσαμε αρχικά να του δείξουμε δύο ίδια αντικείμενα (δύο κάρτες που απεικονίζουν το ίδιο πράγμα) και να ζητήσουμε να γίνει η αντιστοίχιση αλλά με ευκολότερο επίπεδο δυσκολίας. Με αυτόν τον τρόπο έχουμε κερδίσει την προσοχή του παιδιού μας με την παρουσίαση μιας απλούστερης εκδοχής του ίδιου παιχνιδιού. Σε αντίθετη περίπτωση, ένα παιδί θα δυσκολευτεί να φέρει σε πέρας το στόχο του, θα εκφράσει γκρίνια, θα αποχωρήσει από το παιχνίδι και αυτό θα ερμηνευτεί από το γονιό ως αδιαφορία, ενώ στην πραγματικότητα προσπαθεί να ασχοληθεί και δεν τα καταφέρνει.
Η χρήση της μουσικής, κάνει πιο εύκολη και διασκεδαστική τη διαδικασία. Επιπλέον μπορείτε να ορίσετε με το παιδί σας ένα τραγούδι με το οποίο θα σηματοδοτείται η έναρξη του παιχνιδιού ή η λήξη του ή να συνοδεύετε την κάθε δραστηριότητα με ένα τραγούδι. Για παράδειγμα, αν παίζετε με τουβλάκια μπορείτε ταυτόχρονα να ακούσετε ένα τραγούδι για τα σχήματα. Με τα μεγαλύτερα παιδιά μπορεί να οριστεί και ένα τραγούδι το οποίο να σημαίνει ότι ήρθε η ώρα για μάζεμα παιχνιδιών!! Με αυτό τον τρόπο τα ερεθίσματα είναι περισσότερα και τα μηνύματα που θέλουμε να περάσουμε μέσα από το παιχνίδι έχουν μεγαλύτερη σαφήνεια.
Επαναλαμβάνοντας την παραπάνω διαδικασία συστηματικά εκπαιδεύεται ένα παιδί να γνωρίσει τα παιχνίδια του και να ασχοληθεί με αυτά ολοένα και περισσότερο. Σημαντική είναι η βοήθεια και η συμμετοχή του γονέα. Παίξτε με τα παιδιά σας, τραγουδήστε, χορέψτε και γίνετε ξανά παιδί μαζί τους παιρνώντας όμορφο και εποικοδομητικό χρόνο.
Καλή διασκέδαση!
