Η Αναστασία Τασούλα, η πρώτη Ελληνίδα με κυστική ίνωση που ξύπνησε μετά από 32 ημέρες σε τεχνητό κώμα και επιτυχημένη μεταμόσχευση πνευμόνων στο Ωνάσειο, έφυγε από τη ζωή περιμένοντας ένα δεύτερο μόσχευμα. Δυστυχώς αυτό δεν βρέθηκε ποτέ.
Η 27χρονη κατάφερε να ζήσει 2 φορές εκεί που οι πιθανότητες για την κυστική ίνωσή της ήταν ανύπαρκτες. Την πρώτη, νίκησε τον θάνατο. Τη δεύτερη, απλώς τον καθυστέρησε καθώς το θαύμα δεν ήρθε.
«Το μεγαλύτερο μου όνειρο δεν το έχω ζήσει ακόμα. Οπότε, θα ζήσω», έλεγε, όμως, αυτή τη φορά διαψεύστηκε.
«Η απόρριψη είναι σαν να σε διώχνει το ίδιο σου το σώμα»
Το περασμένο καλοκαίρι, στις 30 Αυγούστου, η Αναστασία είχε αναρτήσει στο Facebook ένα μήνυμα που έμοιαζε με προφητεία.
Με λόγια γυμνά, ειλικρινή και τρυφερά, περιέγραφε την αγωνία της μετά την απόρριψη του μοσχεύματος που τής είχε χαρίσει ζωή για τρία χρόνια. Η απόρριψη συνέβη μετά από μια πνευμονία.
«98.064.000 δευτερόλεπτα. 1.634.400 λεπτά. 27.240 ώρες. 1135 ημέρες Τόσο χρόνο κέρδισα από την ημέρα που η δότρια μου και η οικογένεια της, μου έδωσαν την ζωή, μου έδωσαν ανάσα. Και δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ευγνώμων για αυτό. Και τώρα 50 ημέρες στο νοσοκομείο – επιτέλους σπίτι. Πνευμονία και μετά Απόρριψη. Η απόρριψη είναι μια κατάσταση που κανένα μας δεν θέλει να βιώνει, πόσο μάλλον όταν αυτό που απορρίπτεται είναι το μόσχευμα που τόσο παλέψαμε όλοι να ζήσω για να το αποκτήσω», ανέφερε.
«Μέσα σε δύο μήνες έχασα τα 2/3 των πνευμόνων μου. Ζω με οξυγόνα παντού στο σπίτι. Είμαι κυριολεκτικά στο μηδέν της ανάσας μου. Ξανά. Και αυτή τη φορά είναι χειρότερα», έλεγε.
Η Αναστασία πίστευε βαθιά στην ιδέα της δωρεάς οργάνων.
Άλλωστε, είχε δει το θαύμα να γίνεται μια φορά. Ήθελε πολύ να ζήσει. Γιατί όχι να μην γίνει το θαύμα και μια δεύτερη φορά;, όπως έγραφε:
«Θα μπω σε μια λίστα και θα περιμένω για το θαύμα μου, ξανά. Θέλω να ζήσω για εμένα, για τη δότρια μου, για όσους παλεύουν για μένα. Το μεγαλύτερο μου όνειρο δεν το έχω ζήσει ακόμα. Οπότε, θα ζήσω. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο», εξομολογούνταν πριν από δυόμιση μήνες.
