Του Αποστόλη Λαζαρόπουλου,
Κοινωνικός Λειτουργός – Μa στις Επιστήμες Εκπαίδευσης και Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών , Πρώην Πρόεδρος Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος
Ομολογουμένως είναι κάτι πρωτόγνωρο. Ενδεχομένως να μην το είχαμε σκεφτεί ότι θα το περνάγαμε αυτό ποτέ . Όμως εάν κάτσει να αναλογιστεί κανείς μας , θα παρατηρήσει τα εξής :
1ον )Τις περισσότερες φορές η κάθε κρίση ,ότι είδους και αν είναι, μας βρίσκει απροετοίμαστους
2ον) Σε κάθε κρίση έχουμε απώλειες σε διάφορα επίπεδα και
3ον) Μέσα από την κάθε κρίση προκύπτει η δυνατότητα να αλλάξουμε . Να αλλάξουμε τρόπο ζωής , να αλλάξουμε τις προτεραιότητές μας , να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης μας και να αναθεωρήσουμε για όσα νομίζαμε και πιστεύαμε πριν. Επομένως η λέξη κρίση περιλαμβάνει την προσαρμογή και την αλλαγή σε αυτά τα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται . Ο πανικός δεν είναι καλός σύμβουλος ποτέ σε τίποτα . Αντίθετα ο φόβος είναι ένα χρήσιμο συναίσθημα που μας κινητοποιεί να αυτοπροστατευτούμε .Επίσης η κάθε κρίση δείχνει τα αντανακλαστικά των ανθρώπων , τη συνέπεια, την πειθαρχία καθώς και την αλληλεγγύη που έχουν .Ακόμη και αν δεν τα έχουν όμως τα χτίζουν . Αλλιώς δε μπορούν να επιβιώσουν.
Κληθήκαμε να μείνουμε μέσα στο σπίτι για λόγους προστασίας της Δημόσιας Υγείας και ορθώς έγινε. Ανεξάρτητα με όλα τα υπόλοιπα που δεν είναι η ώρα να τα συζητήσουμε και να τα αναλύσουμε . Προτεραιότητα έχει η ανθρώπινη ζωή. Παντού και πάντα . Άνθρωποι κλείσανε τις επιχειρήσεις τους , τα γραφεία τους , σχολεία κλείσανε , χώροι αναψυχής κλείσανε . Λες και είμαστε σε πόλεμο . Όμως και στον πόλεμο αγωνίζεται κανείς να επιβιώσει , να σταθεί όρθιος αλλά και να σώσει και άλλους ανθρώπους . Όμως ακόμα και τότε , έχει κανείς την ανάγκη να αγαπά , να ονειρεύεται , να ζει , να χαμογελά , να επικοινωνεί με τους ανθρώπους , να βάζει στόχους . Ακόμα και όταν χρειάζεται να τους αλλάξει. Όσο δύσκολες και αν είναι οι συνθήκες κάθε φορά . Αποτελεί μια προσωπική ανάγκη των ανθρώπων για να ζουν να υπάρχουν και να εξελίσσονται.
Μπήκαμε σε ένα σπίτι λοιπόν , άλλος μόνος του , άλλος με την οικογένειά του . Όταν αλλάζει η ζωή μας , αλλάζουν οι ισορροπίες μας , αλλάζουν τα πάντα και χρειάζεται ένας χρόνος προσαρμογής , ώστε να κατανοήσουμε αυτό που συμβαίνει γύρω μας . Τα πάντα χρειάζονται το χρόνο τους για να ωριμάσουν . Όπως ένα λουλούδι , από τη στιγμή που το φυτεύει κανείς μέχρι να ανθίσει . Περνάει από διάφορα στάδια εξέλιξης . Εκεί λοιπόν , σε αυτό το κομβικό σημείο αναρωτιέται κανείς , φοβάται , αγχώνεται για το τι εξέλιξη θα έχει όλο αυτό . Δυστυχώς το μέλλον δεν μπορεί να το γνωρίζει κανείς . Ούτε μπορεί να κάνει προβλέψεις . Η ιστορία πάντως διδάσκει ότι πολλές φορές διάφορα γεγονότα επαναλαμβάνονται .Αλλά κάθε φορά με έναν διαφορετικό τρόπο.
Πριν φτάσουμε όμως στο σήμερα, ας αναλογιστούμε πως ήταν η ζωή μας μέχρι σήμερα χωρίς να υπάρχει καμία πρόθεση να μηδενίζουμε ή να απαξιώνουμε τα πάντα στη ζωή μας . Δουλεύαμε όλη μέρα , άγχος , οικονομική ανασφάλεια , αβεβαιότητα , ζούσαμε για να κάνουμε κάτι με σκοπό το μέλλον χωρίς να κοιτάμε το παρόν , το σήμερα .
Όσο για την επικοινωνία μας με τους αγαπημένους μας ανθρώπους; Για αυτήν ούτε λόγος . Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δε μπορούμε να βάζουμε στόχους μακροπρόθεσμους στη ζωή μας . Αλλά δε μας κρατάει μόνο αυτό λειτουργικούς και ζωντανούς . Δε βλέπαμε συχνά τους αγαπημένους μας ανθρώπους , δεν επικοινωνούσαμε , δεν παίζαμε με τα παιδιά μας , δεν δίναμε μια αγκαλιά ,δεν τρώγαμε μαζί , δεν κοιμόμασταν όσο πρέπει . Γυρνάγαμε εξουθενωμένοι στο σπίτι μας και νιώθαμε τις μπαταρίες μας άδειες . Μαζί και το μέσα μας . Πάντα νιώθαμε ότι μας λείπει κάτι . Είναι σημαντικό όμως και να μην ξεχνάμε αυτά που έχουμε καταφέρει. Οι προτεραιότητες μας ήταν άλλες , κυρίως οικονομικές και επαγγελματικές .
Μείναμε στο σπίτι και ξαφνικά συνειδητοποιήσαμε μέσα από όλο αυτό ότι η ζωή είναι και άλλα πράγματα . Μαγειρέψαμε ένα ωραίο φαγητό , καθίσαμε με τους αγαπημένους μας ανθρώπους και είδαμε μια ταινία , βγήκαμε να κάνουμε λίγο γυμναστική , παίξαμε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι με τα παιδιά μας , γελάσαμε . Επικοινωνήσαμε ξανά με τους φίλους μας έστω και με τη χρήση της νέας τεχνολογίας . Αρχίσαμε ξανά να ζούμε . Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι όλο αυτό δεν έχει και τις δυσκολίες του . Αρχίσαμε να αγαπάμε και να φροντίζουμε περισσότερο τον εαυτό μας . Ακόμα όμως και αν δεν το κάναμε μας δίνεται μια καλή ευκαιρία για να το κάνουμε. Όμως σημασία έχει από ποια οπτική βλέπει κανείς τα πράγματα και το να αντιλαμβανόμαστε ότι το κάθε γεγονός , η κάθε καταιγίδα που έρχεται, έχει κάτι να μας διδάξει . Ίσως όχι την ώρα που βρέχει αλλά αργότερα όταν βγει ο ήλιος.
Ανακαλύπτουμε και αναθεωρούμε μέσα από όλο αυτό το πλαίσιο αναφοράς , συναισθήματα ξανά αξίες και στάσεις ζωής . Αρχίσαμε δηλαδή να αντιλαμβανόμαστε τη ζωή με διαφορετικό τρόπο και να συνειδητοποιούμε πόσα πράγματα είχαμε αφήσει να κάνουμε και είχανε ιδιαίτερη σημασία για εμάς. Προσεγγίζουμε ξανά έννοιες όπως η συντροφικότητα , η οικογένεια, , η επικοινωνία , μέσα από αυτήν την αλλαγή του τρόπου ζωής . Για πόσο θα κρατήσει κανείς δε μπορεί να γνωρίζει επαναλαμβάνω . Όμως είμαι πεπεισμένος πως και αυτή τη φορά θα βγούμε καλύτεροι , πιο ώριμοι, περισσότερο άνθρωποι.
Ας εξετάσουμε όμως και τη διαδικασία της αλλαγής η οποία σε καμία περίπτωση δεν είναι μια απλή υπόθεση . Βασική προϋπόθεση είναι η περισυλλογή . Να αναρωτηθούμε δηλαδή μέσα από ένα γεγονός , μια κατάσταση που βιώνουμε τα μηνύματα που παίρνουμε , και να προβληματιστούμε να τα επεξεργαστούμε. Ακολουθεί η απόφαση . Η απόφαση για το τι θέλουμε να κάνουμε . Ποια διαδρομή θέλουμε να ακολουθήσουμε με ότι αυτό συνεπάγεται .Στη συνέχεια χρειάζεται μια προετοιμασία . Προετοιμασία χρονική , ψυχολογική , να συγκεντρωθούμε σε αυτό που θέλουμε να καταφέρουμε . Να συγκεντρωθούμε σε αυτό που πάμε να προσπαθήσουμε. Εκεί λοιπόν έρχεται η δράση. Το να πράξουμε κινηθούμε αντίστροφα , προς μια άλλη κατεύθυνση . Όταν θα έχει τελειώσει όλο αυτό, τότε θα μπορούμε να ξέρουμε αν όλη αυτή η αλλαγή θα γίνει ένα μέρος της ζωής μας οπότε και θα μιλάμε για συντήρηση ή θα γυρίσουμε στα προηγούμενα και θα μιλάμε για εκτροπή. Γεγονός που απεύχομαι.
