Ανοίγει στο κοινό η έκθεση φωτογραφίας του Παναγιώτη Σωτηρόπουλου με τίτλο «Ανώνυμες Διαδρομές. Μια προσωπική ματιά στην Ελλάδα 2007-2017» στο Μουσείο Μπενάκη / Πειραιώς 138.
δεκαετία του 2010, κατά την οποία πραγματοποιήθηκαν οι περισσότερες φωτογραφίες της έκθεσης, ήταν για την Ελλάδα μια εποχή μετάβασης. Η οικονομική και κοινωνική κρίση μάς επηρέασε όλους, με πολλούς και διάφορους τρόπους. Φαινομενικά τουλάχιστον, τίποτα δεν παρέμεινε αμετάβλητο για πολύ και μια νέα καθημερινότητα αναδύθηκε. Όλα αυτά έμοιαζαν να σηματοδοτούν το τέλος μιας εποχής. Όπως και στις παλαιότερες φωτογραφικές εργασίες του Παναγιώτη Σωτηρόπουλου, Corpora Sine Memoria (1991) και Πάτρα – Μια Φωτογραφική Σκιαγράφηση της Πόλης που Χάνεται (2006), αφετηρία είναι και εδώ η «απώλεια». Οι φωτογραφίες του δεν εικονογραφούν την κρίση, αλλά ακροβατούν ανάμεσα σε ένα «πριν», ένα αβέβαιο «τώρα» κι ένα ακόμα πιο αβέβαιο «μετά».
Στο πολυδιάστατο πλέγμα των εικόνων που παρουσιάζονται στην έκθεση οδηγός του, όπως μας λέει ο ίδιος, ήταν η σκέψη πως η ατομική μοίρα δεν είναι ποτέ αποκλειστικά ατομική και πίσω από κάθε είδους δυσκολία και δυσλειτουργία κρύβονται σχεδόν πάντα το φάσμα της συλλογικής μοίρας και η κοινή ανθρώπινη ανάσα. Οι σκηνές στις Ανώνυμες Διαδρομές διαδέχονται η μια την άλλη, ως ενδιάμεσοι χρόνοι, γέφυρες ανάμεσα σε γεγονότα που παραμένουν εκτός φωτογραφικού πεδίου και μεταφέρουν τον θεατή απρόσκοπτα από την πόλη και την καθημερινότητα, σε υπόγειες διαβάσεις, γκροτέσκα στιγμιότυπα, σκηνές μελαγχολικές, νυκτερινά γλέντια.
Ο Σωτηρόπουλος φωτογραφίζει αθόρυβα, με το αεικίνητο βλέμμα ενός περιπατητή που επιθυμεί να συλλάβει και να διαμορφώσει την συνολική εικόνα ενός τόπου και μιας εποχής. Οι φωτογραφίες των μεταναστών στην Αθήνα, οι διαδηλώσεις στους δρόμους, οι καλοκαιρινές στιγμές δίπλα στη θάλασσα, τα πανηγύρια ή οι τοπικές γιορτές στην επαρχία αποτυπώνουν με διαύγεια σκηνές μιας φαινομενικά αδιατάρακτης καθημερινότητας. Η σκέψη, η παρατήρηση και η καθαρή φωτογραφική απεικόνιση αποτελούν ουσιαστικά στοιχεία κατανόησης του έργου του Σωτηρόπουλου. Δέκα χρόνια μετά, μας λέει, η ζωή συνεχίζεται και μας προσκαλεί να κοιτάξουμε βαθιά «μέσα» στις φωτογραφίες του για να αναγνωρίσουμε τα σημάδια που άφησε πίσω της αυτή η δεκαετία.
culure now
